Onderwijzeres Yolanda en buschauffeur Mario, die een sterk verschillende socio-economische achtergrond hebben, ontmoeten elkaar in de arme wijken van Havana, in het post-revolutionaire Cuba. De film staat kritisch tegenover de idealen van de Cubaanse revolutie en bevraagt de Cubaanse samenleving op het gebied van werk, woning, voeding, relaties en opvoeding.

Sara Gómez overleed tijdens het maken van deze film, die naderhand werd afgewerkt door haar Cubaanse collega’s Tomás Gutiérrez Alea en Julio Garcia Espinosa. Een mijlpaal van de Cubaanse en feministische cinema die het midden houdt tussen documentaire en speelfilm. Een eerlijke kijk op een land op zoek naar zichzelf.