Ze werkt voor No one has the right to obey samen met de Duits-Britse artieste Britt Hatzius. Britt studeerde Schone kunsten en Media in Londen en werkt in fotografie, video, film en performance. Recente samenwerkingen zijn o.a. de interactieve performance This Is Not My Voice Speaking (2012) met Ant Hampton, de cinématogratische installatie Micro Events (2014) met Tom Kok en Blind Cinema (2015), waarin het publiek zich een film inbeeldt op basis van de beschrijving ervan door kinderen van 9 tot 11.

In No one has the right to obey ontrafelt ze persoonlijke verhalen via achtergelaten spullen.

Twee jaar terug werd Katja voor korte tijd eigenaar van een appartement in Manhattan, New York. Daar vond ze een aantal dozen met dia’s, poëzie, het nooit opgevoerde toneelstuk Ophelia comes to Brooklyn en een lijst met vragen over de vorige eigenares van dat appartement, die deze teksten schreef en onverwacht stierf.

Katja’s tante immigreerde van Duitsland naar New York in ’69, het jaar van de maanlanding. Ze ontmoetten elkaar twee keer…

Katja Dreyer (DE/BE) & Britt Hatzius (DE/UK): No one has the right to obey

De Duitse theatermaakster Katja Dreyer studeerde aan de Utrecht School of the Arts. Ze werkte o.a. samen met Ivanna Müller, Davis Freeman, Kate McIntosh, Myrjam Van Imschoot en Lotte van den Berg. In haar theaterwerk probeert Katja greep te krijgen op de geschiedenis via persoonlijke verhalen. Dat was b.v . zo in Kroniek (2013), waarin 100 jaar Duitse geschiedenis verteld werd via een persoonlijke reis doorheen feiten en ficties. Kroniek werd door en in BUDA gecoproduceerd en gepresenteerd.