No.oN is een landschapsgedicht waarin klankpoëzie, stem, muziek en choreografie met elkaar verweven zijn. Het begon met het erkennen van ‘nee’ als antwoord en in te gaan tegen de idee dat we constant beschikbaar moeten zijn.

In plaats van te zoeken naar waarom we weigeren wat ons onderdrukt, of naar een alternatief voor die onderdrukking, onderzoekt Claire de weigering zelf. Voor haar lijkt het een vaag signaal: ‘Ik kan dat niet, mijn lichaam wil niet’. Bovendien onthult het impliciet een facet van het lichaam, het facet dat nee zegt: een facet dat naar voren komt wanneer het niet de opgelegde voorwaartse beweging volgt, wanneer het struikelt, wanneer het stottert. Met dat nee vertoont het lichaam geen afwijking, maar integendeel een heel eigen taal, een uitdrukking van ontkenning die altijd gekoppeld en verweven is met zijn meest gevierde tegenpool: de stroom, de ononderbroken voorwaartse beweging, het stromen.

Claire Huber (FR/BE)

Claire Huber schrijft poëzie en creëert voorstellingen waarin tekst, muziek en choreografie samenkomen. Ze studeerde filosofie aan de E.H.E.S.S. in Parijs en choreografie en dramaturgie in Berlijn (Tanzfabrik) en Brussel (P.A.R.T.S.). Haar werk, dat vaak meertalig en onderzoeksgericht is, verkent hedendaagse vormen van oraliteit, de muzikaliteit van talen, de fysieke aanwezigheid van het lichaam dat spreekt, en de effecten van ritmes op gebaren, teksten en betekenis. Ze vertaalt ook poëzie en organiseert workshops over luisteren en compositie en geluidsdramaturgie.