In Preliminary Attempts onderzoekt Naomi het ‘uit een keurslijf breken’ en op zoek te gaan naar een nieuwe bewegingstaal. Daarvoor moet er een ontleding van haar “eigen”(?) bewegingstaal plaatsvinden. Een bewegingstaal die Naomi (en haar dansers) al heel lang belichaamt. Een bewegingstaal die voornamelijk wordt gestuurd door en via de mannelijke blik (The male gaze), en die tot op de dag van vandaag nog steeds in hun lichamen huist.

Als publiek zijn we gewend een soort opbouw op de scène te zien gebeuren, maar deze ‘work in progress’ bestaat specifiek uit de actie van het delen van die ‘ontleding’. Het is een proces van ‘uitpakken’ (van die bewegingstaal). Geen opbouw maar eerder een reductie. Een dissectie. Met dit werk, net als in haar laatste werk The next moment is never more significant (19.06.2022), transformeert ze haar publiek van louter toeschouwers tot getuigen. De traagheid die ze gebruikt wordt hiervoor ingezet als een methode, een instrument om tot ontleding over te gaan. Waarmee ze misschien wel jouw blik kan sturen en zo de rollen omdraait?

Deze residentie maakt deel uit van reeks residenties waarbij BUDA KASK-studenten ruimte geeft om hun eigen werk te ontwikkelen en daardoor de link tussen opleiding en werkveld te verstevigen.

Naomi James Schatteman

Naomi is een Belgische kunstenares die grenzen verkent binnen een multidisciplinaire performancepraktijk. Ze gebruikt beweging/dans, choreografie, video, foto, collage, tekst en/of audio. Sommige van haar werken kunnen gezien worden als meditaties over sociaal-culturele kwesties zoals gender, de mannelijke blik en de rol van het vrouwelijk lichaam en de danser, in en door de kapitalistische, door mannen gedomineerde wereld waarin we leven. Met een opvallende intuïtie en een zeer nauwkeurig gevoel voor timing en compositie weet zij tegelijkertijd een zeer subtiele maar aanhoudende spanning in haar voorstellingen te creëren. Daarbij voegt ze begrippen als machtsspel & voyeurisme toe. De manier waarop zij haar publiek ‘gebruikt’ is een zeer aanwezig en belangrijk element in het werk, en naar de reflectie van het werk. Haar recente voorstellingen en onderzoek liggen in het verlengde van een eerder langdurig werk (‘Long term piece 2011-2019’) waarin ze de rol speelde van een commerciële danseres/showgirl/choreografe, die dansvoorstellingen produceerde en creëerde voor high-end bedrijfsevenementen en publiciteit, in een glamourwereld van kunstmatige
beelden.

Parallel onderzoekt Naomi hoe ze uit dat keurslijf kan breken en ruimte kan maken voor een nieuwe bewegingstaal. Uitgaande van Contemplations on the role of the female dancer, questioning why fetishizing our bodies became a daily routine. Een lopend onderzoek naar de notie van ‘non-deliverance’ in en door haar praktijk en bij uitbreiding in en door de (westerse) maatschappij.