Whispered Dreams is een nieuw project in samenwerking met Aria Baghestani, een schrijver/acteur uit Teheran (Iran). Tijdens het maakproces van deze performance verkennen ze manieren van samenwerking op afstand, vooral door verschillende benaderingen van het samen schrijven van performatieve tekst. Ze zijn geïnteresseerd in verschillende vormen van tekst, zoals gedrukte tekst, sms, whatsapp, brieven, voorgedragen tekst, participatief tekstschrijven, handschrift, enzovoort. Het doel is om toeschouwers uit te nodigen actief te lezen en te participeren door middel van partituren. Gebruik je verbeelding als een speeltuin. In deze voorstelling werken ze rond termen als samenwerking/vriendschap/zorg, en privacy/censuur, in verschillende contexten door middel van documentaire en droomachtige verhalen.

Aria Baghestani (1993) is een kunstenaar, schrijver en dramaturg uit Teheran, wiens werk literatuur, podiumkunsten en film combineert. Hij begon zijn carrière in de onafhankelijke theaterscene van Teheran in de jaren 2010, waar hij werkte als toneelschrijver en regisseur in voornamelijk studentenprojecten. Nadat hij afstudeerde aan de Universiteit van Teheran met een graad in drama-literatuur, voltooide hij een master in dramaturgie aan de Goethe Universiteit in Frankfurt am Main. Tijdens zijn verblijf in Frankfurt werden Baghestani’s projecten gepresenteerd op locaties als Künstlerhaus Mousonturm en Frankfurt Lab. Zijn artistieke en onderzoeksinteresses gaan uit naar tekstuele performance, collectief schrijven, verhalen vertellen en het geheugen. Naast zijn carrière als kunstenaar heeft Baghestani ook gewerkt als producent met andere kunstenaars in Berlijn.

Fariborz Karimi (IR)

Fariborz Karimi (Teheran, Iran 1990) is theatermaker, performer en schrijver. Hij woont en werkt in Amsterdam. Hij behaalde zijn bachelor Theaterregie en Acteren aan de Universiteit van Teheran in 2013 en voltooide zijn master aan DAS Theatre in 2023.

Fariborz onderzoekt realiteit en dromen, geïnspireerd door zijn ervaringen met censuur in Iran en West-Europa. In zijn artistieke praktijk bevraagt hij de betekenis van zelfcensuur door te leven in totalitaire landen en kapitalistische contexten. In zijn recente performances probeert hij ruimtes te overlappen door samenwerking op afstand, het samen maken en het werken met geluid, tekst en video om de verbeelding van de toeschouwer te activeren. Hij brengt sociaal-politieke vragen binnen in zijn autobiografische en fictieve verhalen waardoor de grens tussen werkelijkheid en droom vervaagt.