Again The Sunset is identiteit, steeds opnieuw vermenigvuldigd door wat het raakt.

Again The Sunset is identiteit, steeds opnieuw vermenigvuldigd door wat het raakt. Het beweegt. Het is een lied, een toespraak, een verhaal…. Het is een steen die hard wordt als je hem vasthoudt. Het is stil. En dan wordt het zo luidruchtig….
We werken om door te gaan en gaan door om te werken, we verplaatsen wat er verplaatst moet worden en zingen wat er gezongen moet worden over bedrieglijke stenen, dubieuze wolken en hopeloze liefdegeschiedenissen. Werken om te werken en bewegen om bewogen te worden is actieve hoop die beloning nastreeft.
Niet geheel hopeloos, bereiden fysieke en emotionele arbeid zich voor op een vriendschappelijke strijd. Ze stoten, ze duwen, ze trekken en geven elkaar de vijf omdat ze weten dat ze sterkere bondgenoten zijn wanneer de storm losbarst.

Een liefdeslied krijgt een nieuwe vorm.
Een concert wordt verplaatst.
Een dans verschijnt en een lichaam herinnert aan verhalen uit het verleden.
We denken in zang
we zingen in gedachten
werken om te werken om te werken.
Wij werken om te werken om te bewegen om te bewegen om bewogen te worden om bewogen te worden om bewogen te worden.
We zitten in de zon,
de zon gaat onder,
we zijn de zonsondergang.
Wij de kleuren tussen geel en rood,
wij zijn de zonsondergangen, elkeen van ons.

Met Brussel als thuisbasis navigeert Inga Huld Hákonardóttir sinds haar afstuderen aan P.A.R.T.S. tussen de rollen van performer, danser, choreograaf en muzikant. In samenwerking met Rósa Ómarsdóttir creëerde ze verschillende werken, waaronder The Valley, Wilhelm Scream en Da Da Dans. Met Katie Vickers creëerde ze Slogan For Modern Times en het trio We Will Have Had Darker Futures, eveneens in samenwerking met choreografe Rebecka Stillman. Again The Sunset is haar meest recente werk, gemaakt in samenwerking met Yann Leguay.