Ecopolis, fair(er) futures festival

ZA 28 – ZO 29 september
Budascoop Kortrijk

Trefwoorden: #Ecopolis

We zetten bezorgdheid rond het klimaat om in engagement, met Rebecca Solnits woorden in het achterhoofd: “Het is niet te laat!” Net nu is het tijd om te luisteren naar diverse stemmen, om rechtvaardige oplossingen te formuleren, om radicale keuzes te maken, om een betere toekomst te formuleren. Kortom, om in actie te schieten want hope needs action.

Ecopolis is een plek voor dialoog tussen auteurs, wetenschappers, doeners, activisten en kunstenaars over verantwoordelijkheid en betrokkenheid, over generaties, culturen en landsgrenzen heen. Die grensoverschrijdende dialoog wordt in gang gezet via verschillende projecten. Wytske Versteeg en Sarah Vanhee vragen zich af wie er nog luistert. Amir Bachrouri en Sander Heijne laten hun stem horen. Jongeren uit de derde graad gaan samen met Sanne Huysmans, Tine Van Aerschot en de Klimaatdichters aan de slag om de klimaatagenda te schrijven. Journalist en reizend schrijver Chris Keulemans deelt zijn visie. Kunstenaar, filosoof en boomverzorger Peter Aers deelt tijdens Social Dreaming zijn bevindingen van een tweejarig onderzoek naar (nacht)dromen. En de actie Peaceful Solutions geeft tegenwicht aan polarisatie en zoekt manieren om mensen weer met elkaar te verbinden.

Het volledige programma maken we binnenkort bekend. We lichten alvast een tipje van de sluier met de voorstelling van Jana De Kockere en Ferre Vuye.

The Cosmic Meaning Illusion
Jana De Kockere & Ferre Vuye
ZON 29.09
17:00-18:00 | Budascoop, zaal 1
Tickets via Schouwburg Kortrijk

In de zeventiende eeuw kende Europa overstromingen, koude winters en mislukte oogsten, wat tot vragen leidde over de zonde van de mens. Vierhonderd jaar later is de natuur opnieuw doodziek en moeten we ons weer vragen gaan stellen. Niet over klimaatverandering, maar over de dreiging van een einde.

Theatermaker en wetenschapsfilosofie Jana De Kockere verdiepte zich in de geschiedenis van de wetenschap en raakte in de war. In 1616 zagen de mensen in West-Europa dat de natuur aan het vergaan was, ziek geworden door de zonden van de mens. Overstromingen, koude winters, mislukte oogsten: de natuur stond op het punt te sterven. We zijn 406 jaar later en de natuur lijkt opnieuw dood te gaan. Wat betekent deze herhaling? Wat betekent het dat we opnieuw geloven in het einde van de wereld?

Deze voorstelling gaat echter niet over klimaatverandering, want wat op het spel staat is niet de waarheid van de ecologische crisis. Wel de betekenis van een einde. De betekenis van het geloven in een einde en het feit dat dit geloof een geschiedenis heeft.

De Kockere kwam uit bij een fictioneel karakter in het heden: een incarnatie van een existentiële crisis, gespeeld door Ferre Vuye. Zoeken naar betekenis in deze crisis leidt tot waanzin, maar het ontkennen ervan evenzeer.