Een intiem en ontwapenend zelfonderzoek

Choreografe en danseres Madeleine Fournier werkt doorgaans in duoverband met Jonas Chéreau. Samen waren ze al op NEXT festival 2016 te zien met Soustitre. In Labourer staat de Franse voor het eerst alleen op scène. Dikwijls wordt zo’n solo gezien als het begin van een nieuwe creatieve periode. Maar eerst wil Fournier de essentie opzoeken van haar denken, van haar lichaam, van haar dans. Ze wil begrijpen wat haar precies in beweging zet.

‘Labourer’ betekent ploegen: het is de aarde omwoelen om nieuwe paden te openen. Deze keer beschouwt Fournier beweging als haar onzichtbare partner. Ze wil de wereld doen verdwijnen en haar lichaam laten overspoelen om daarna gestaag weer aan de oppervlakte te komen. De solo Labourer, waarin zowel jazz, house, samba als barok doorklinken, brengt ons een vloedgolf van gebaren van een danseres die zichzelf heruitgevonden heeft.

Madeleine Fournier over Labourer: ‘De titel associeer ik met labeur of fysieke arbeid. Het labeur bevat een ritme door het geluid en de sporen die de machine tijdens het ploegen achterlaat, maar ook door de repetitieve bewegingen van degene die het land bewerkt. ‘Labor’ verwijst in het Engels naar arbeid, maar ook naar een bevalling. In het Frans spreken we met de term ‘labourer’ over werk om de bevalling aan te duiden, zoals de weeën vóór de verdrijving van de pasgeborene. Het woord roept dus ook het idee op van een seksuele handeling, waarbij de aarde omgeploegd wordt om opnieuw te kunnen zaaien.’

De Franse danseres Madeleine Fournier woont in Montreuil. Ze volgde hedendaagse dans in Parijs en Angers. Sinds 2007 werkte ze als danseres onder andere voor Odile Duboc, Fabrice Lambert en Sara Manente en Emmanuelle Huynh, maar net zozeer met beeldende kunstenaars Frédéric Moser/Philippe Schwinger en Brois Achour. Ze was eerder al bij BUDA in residentie samen met Jonas Chéreau, waarmee ze samen onderzoek uitvoerde en verschillende voorstellingen maakte.