Via een combinatie van beweging, animatie en poëzie verkent TRIEB de kwaliteiten van de menselijke geest aan de hand van de metafoor van het mes.

Vanaf het begin van de moderniteit in de westerse filosofie wordt het menselijke denken gekarakteriseerd als een scherpzinnige faculteit, die in staat is om duidelijk na te denken over zichzelf en de wereld. De kern van dit rationele wereldbeeld wordt gevormd door het onderscheid tussen lichaam en geest. Er wordt gezegd dat lichaam en geest zich bevinden aan de tegengestelde uiteinden van het spectrum van “snijdbaarheid” – het materiële lichaam als oneindig deelbaar en de immateriële geest als in wezen ondeelbaar. Het lichaam “bevat” de geest en dus zijn ze onafscheidelijk – ook al kan de precieze plaats waar het lichaam ophoudt en de geest begint eerder vaag zijn.

Gefascineerd door het specifieke gebruik van taal in dit denkkader, ontwikkelt Liza een fictie waarin de dichotomie van lichaam en geest wordt vervangen door die van lichaam en mes. Ze onderzoekt wat er gebeurt wanneer we een fysieke voorstelling maken van iets dat zo vluchtig is als de geest. De performance is een reis waarin taal, lichaam, stof en papier worden doorsneden en waarin het potentieel voor een ongewone orde der dingen wordt onderzocht en blootgelegd. TRIEB, wat Duits is voor drang/ verlangen/ instinct, wordt de kracht achter de mes-geest die alles wat op zijn weg verschijnt op de proef wil stellen, ook zijn eigen zelfbesef.