Een rustpunt in de drukte, dat is wat Almost Summer 2024 wil zijn. We nodigen je uit samen te vertragen. Via voorstellingen, optredens en meeslepende installaties zetten we de tijd even stil.
Moderniteit en postmoderniteit hebben snelheid en versnelling in gang gezet, in het bijzonder door de uitvinding van technologische middelen die ons steeds efficiënter zouden moeten maken, terwijl veel van deze middelen ons in werkelijkheid vervreemden en de ecologische vernietiging vermenigvuldigen. Tegenover de veronderstelde onveranderlijke structurele driehoek die concurrentie, groei en versnelling combineert, stellen wij voor om een pauze in te lassen in ‘business as usual’.
In tegenstelling tot de verdichting van het heden – die ons ertoe brengt steeds meer te doen in steeds minder tijd, tot het punt van verzadiging of zelfs depressie – is dit festival een kans om te experimenteren met vertragen en onze aandacht zachtjes te heroriënteren. Elke performance, installatie en voorstelling creëert op eigen wijze een daad van symbolisch en teder verzet tegen versnelling. Het zijn allemaal uitnodigingen om te “resoneren”, om het met de woorden van filosoof Hartmut Rosa te zeggen.
Wat kan je verwachten? We openen met een uptempo dansvoorstelling van Mooni Van Tichel die onzichtbaar geweld zichtbaar maakt. Daarna richten we onze aandacht op de meditatieve handeling van Olga de Soto, vooraleer we plaatsnemen bij een even amusante als kritische schijnveiling door Jen Rosenblit. Als de avond valt, meten Anne Lise Le Gac en haar metgezellen het heden op een andere manier door te infiltreren in een tuinfeest waar OK Radio achter de draaitafel staat. Sirah Foighel Brutmann en Eitan Efrat houden een familiegeschiedenis tegen het licht, terwijl Fernanda Silva de spots op een ondergewaardeerde punkdanseres richt. Tot slot wordt de tijd uitgerekt door de visuele vervormingen van Bruno Freire’s hypnotiserende nachtelijke dans en Lucia Palladino’s poëtische wandelingen. Op de laatste nacht laten we ons toedekken door de harmonieuze vocale installatie van Myriam Van Imschoot en Lucas van Haesbroeck.
Daarnaast maken we ruimte voor collectief denken. Wees welkom in de White Garden (naar een concept van Sara Manente), de tentoonstelling van verzamelde voorwerpen van Kortrijkzanen (Tamar Levit en Yaën S. Levi) en de gratis eco-feministische bibliotheek. Volg de dans- en performance-lezingen over de fabriek van verlangen (Norberto Llopis Segarra) of over een gemeenschap van 13e-eeuwse begijnen die feministen waren nog voor het woord bestond (Goda Palekaité en Milda Januševičiūtė).
In onze festivaltuin kan je vertragen met een drankje, oneindig bijpraten, je persoonlijke artistieke ervaringen uitwisselen en de kunstenaars ontmoeten.
Wees welkom!
Mathilde Villeneuve –
artistiek directeur kunstencentrum BUDA
→
→
