“In BUDA werken we verder aan de compositie van het stuk, het loslaten van het bestaande deel, en het uitwerken van de muziekcompositie en de tekst. En we ontmoeten onze medewerkers en external eyes.”

‘’I want to share a scream with you. I want to share a sound without fences. I want to share this loudness and the silence that comes with it. And I don’t know what story it could tell or what evidence it could prove, but a silence of an open landscape loud and clear. ‘’

“Bless the sound that saved a Witch like Me” is the second part of a trilogy, initiated by the “Sorry, but I Feel Slightly Disidentified…” solo for Cherish Menzo. A Solo made for and with the dancer and performer Sati Veyrunes. Bless,… is a piece that attempts to articulate a performance space in a more radical and immediate relationship with the public. A more intuitive and cathartic experience tied to urgency and tries to express a space of the scream, screams, and silence. BLESS… is a performance that fits into the context of the geopolitical, ideological, and ecological crisis that we are going through. This performance is driven by a desire for life that voluntarily dissociates itself from the perspective of a “possible future” to confront itself with an (im)possible and inevitable present.

Benjamin Kahn (FR/BE)

Benjamin Kahn is danser en choreograaf. Hij studeerde dramaturgie en theater aan de Universiteit van Aix en Provence en aan het Conservatorium van Rennes, en is afgestudeerd aan de ESAC (Ecole Supérieure des Arts du Cirque) in Brussel. Na zijn studies werkte hij met choreografen als Philippe Saire, Benjamin Vandewalles, Nicole Beutler, Ben Riepe, Frédéric Flamand, Maud Le Pladec, Egle Budvytyte, en Alessandro Sciaronni.
Hij beschouwt dans en choreografie als krachtige politieke instrumenten en is vooral geïnteresseerd in de constructie en deconstructie van de manier waarop we naar individuele en collectieve lichamen kijken.