Wanneer ik mijn ogen sluit en mijn beeld probeer te definiëren, wat zie ik dan?

Het subject bevindt zich altijd in de wereld en zijn lichaam is de situatie.
Ik ben het Subject voor mezelf en het Object voor anderen. […]
Wanneer ik mijn ogen sluit en mijn beeld probeer te definiëren, wat zie ik dan?
Een blinde spiegel, een afwezigheid.
Niemand bezit zijn eigen beeld omdat er een correlatie wordt geïmpliceerd.
Alles wat onmiddellijk is – mijn lichaam, mijn beeld – is ver van mij verwijderd.

In Curva Cieca werkt Muna Mussie samen met Filmon Yemane, een Eritrese jongen die in Bologna woont en blind is sinds zijn twaalfde. Hun voorstelling is een ontdekking van Muna’s moedertaal door middel van een dialoog die is opgebouwd uit woorden, tekens en betekeniswisselingen. Begeleid door de stem van Filmon luisteren we naar lessen in het Tigrinya, ondersteund door beelden uit een oud spellingsboek. Het lichaam van de kunstenaar strekt zich uit over de kronkelende lijnen van het alfabet, en suggereert op die manier een dynamische imitatie. Curva Cieca creëert een intiem landschap als educatief instrument, een biografische vertelling die tot filosofische bespiegelingen inspireert en de dorst van de aanwezigheid lest.

Dit project is deel van het Europees programma apap – FEMINIST FUTURES, een project dat medegefinancierd wordt door het Creative Europe Programme of the European Union.