Met Malinconico creëert Mira Bryssinck een queer, magisch-realistisch universum, waarin wij zelf samen met de melancholie naar onze plek zoeken in het samenleven. Malinconico brengt troost in een mistroostig landschap, lichtheid in donkerte, muziek in de stilte.

Malinconico is een plek tussen wat was en wat had kunnen zijn. Een zone waarin lichte donkerte en donkere lichtheid voelbaar worden. Waarin de tijd stilvalt en we overvallen worden door het grote waarom. Waarin de helderheid van een wazige wolk melancholie dingen op scherp zet.

In dit schemerige landschap dwaalt de melancholie zelf rond, in meerdere stemmen. Hun universele neerslachtigheid kronkelt en evolueert en komt nooit in dezelfde hoedanigheid of vorm. Toch klinken deze verpersoonlijkingen van de melancholie unisono: we willen er mogen zijn.