De performance Ecran Somnabule van Latifa Laâbissi uit 2012 is gebaseerd op een stukje film uit 1926 waarin Mary Wigman danst als in een trance. Latifa verlengt daarin de bewegingen van Mary Wigman in een slow motion. Manon de Boer zal deze performance van Latifa Laâbissi filmen, als openingsscène voor de film Ghost Party die ze samen maken.

Deze experimentele film is een ontmoeting van dans en film waarbij de artistieke genealogieën van choreografe Latifa Laâbissi en filmmaakster Manon de Boer zich mengen. De-identificatie als de mogelijkheid tot verandering door absorptie van veelsoortige invloeden is een thema in allebei hun werk. Door documentair realisme te verweven met associatieve beelden die een onbewuste of obscure ruimte oproepen, worden stemmen, lichamen en objecten getransformeerd en gedeconstrueerd om zo het inhoudelijk thema van de-identificatie gestalte te geven.

Latifa Laâbissi (FR) & Manon De Boer (NL/BE)

De ervaring van tijd doordringt het werk van Manon de Boer. Het is een verlengde ervaring van tijd, stevig verankerd in de voorwaarden van creatie, die onophoudelijk een heden en aanwezigheid voortbrengt en zich verzet tegen een normatief, functioneel en productief concept van tijd. Haar werk is internationaal tentoongesteld. 

Door genres te mengen en formats te herdefiniëren, brengen de creaties van Latifa Laâbissi meerdere off-stage/off-field elementen op het toneel die verschillende figuren en stemmen kanaliseren. Sinds 2011 is Latifa Laäbissi artistiek directeur van het artistieke en pedagogische programma en festival Extension Sauvage op het platteland van Bretagne.