Ze werkte voor het eerst bij kunstencentrum BUDA aan een nieuwe theatervoorstelling: UFF.

Ik zag mijn moeders kanker, een even schaamteloze metamorfose als Kafka’s kakkerlak.
In drie maanden wordt het één puinhoop! Huid die explodeert, organen die imploderen en uitzaaien en deze levend wezen een compleet andere vorm bezorgen.
En ik vroeg me af… Is dit ‘ding’ nog altijd een mens?
Ja, de persoon die hier ligt, en niet langer kan praten, wandelen, kijken, kakken of eten, en met moeite kan ademhalen, is nog altijd mijn moeder.
En nog altijd een mens.
Hoe erg kunnen we veranderen en toch ‘onszelf’ blijven?
Wat is het einde van de metamorfose?
Waar ligt de grens van het menselijke?

Maria Natacha Nicora (AR)

De Argentijnse Maria Natacha Nicora studeerde klassieke n hedendaagse dans in haar thuisland, woont sinds ‘97in België en verdeelt haar tijd tussen dans, theater en performance. Ze werkte o.a. met Les Ballets C de la B (Allemaal Indiaan van Platel & Sierens), Manah De Pauw (Aphromorphosis, Good Habits, Het Lichaamshof), Einat Tuchman (Normosis), Anne Thuot en diverse gezelschappen in Frankrijk, Uruguay en Argentinië.

Zelf maakte ze o.a. Cronopios sin famas (2002), Calamar- a – te (2003), Solo – Sola? (2005) and  Übernatürliche Pizza (2012).