De Groupe Pluton werkt aan zijn eerste creatie geïnspireerd op een citaat van Kafka: “We zijn verbannen uit het Paradijs, maar toch is het niet vernietigd. Deze verbanning is op een bepaalde manier fortuinlijk, want als we niet waren verbannen, dan zou het paradijs vernietigd zijn”.

Aan het begin van de tijd zijn er twee naakte lichamen op een plaats zonder lijn of grens.

Een Kracht grijpt ze.

Het ligt in hun aard om te spelen, dus spelen ze, precies zoals ze willen, met een brutale vreugde die gezichten verwringt en lichamen ontwricht.

Onschuldige bruten, ze dansen kleine dansjes. Er is geen angst, noch schaamte noch zonde.

Hun naaktheid is absoluut: wat zouden ze moeten verbergen? En voor wie?

Het is hun hele wezen dat naakt is.

Ze spelen met Gratie en offeren ze, kleden er zich mee, ontkleden ze en heroveren ze.

En toch kan Gratie niet worden verkregen of verloren. Maar dat, hoe konden ze dat weten?