Ritueel minifestival over kunst en religie.

Sacrifice is een minifestival, een vierluik vol beeldende kunst, popmuziek, theater en dans over kunst en religie. Het IJslandse kunstenaarskoppel Erna Ómarsdóttir en Valdimar Jóhansson onderzocht de troebele relatie tussen beide, en constateerde: zowel kunst als religie drijven op rituelen.

En dus vroegen ze drie vooraanstaande beeldende kunstenaars (Ragnar Kjartansson, Margrét Bjarnadóttir, Gabriela Friðriksdóttir én Matthew Barney!) om samen met hen nieuwe rituelen te ontwerpen, bedoeld voor alle geloven en etnische achtergronden en gebouwd rond drie scharniermomenten in het leven.

Deel één, “No Tomorrow”, is een performance over opgroeien en de muziek die daar deel van uitmaakt. Verwacht je aan acht IJslandse ballerina’s met evenveel akoestische gitaren in een choreografie van Margrét Bjarnadóttir, op een verrassend ruimtelijke soundtrack van Bryce Dessner (gitarist bij The National).

Deel twee, “Union of the North”, is een film van de vermaarde Amerikaanse kunstenaar (en ex van Bjork) Matthew Barney (maker van o.a. The Cremaster Cycle) over één van de oudste rituelen ter wereld: het huwelijk. Een film als trouwfeest van Erna Ómarsdóttir en Valdimar Jóhannsson zelf, vol reality-tv, muziek, split-screens, met een gigantische opblaasbare donut als altaar en een winkelcentrum als kerk.

Deel drie, “Shrine / Dies Irae”, is een gestileerde eredienst die de levenscyclus compleet maakt. In “Shrine” zoeken de performers contact met het hiernamaals in een vreemde, bijna duivelse voorstelling met live opera (zangeres Sofia Jernberg). De video-installatie “Dies Irae” fungeert daarbij als visueel bepalend element.

De visuals zijn van Gabríela Friðriksdóttir, onder andere bekend van haar macabere videoclip voor Björks “Where Is The Line”.

Ómarsdóttir en Jóhansson sluiten het vierluik interactief af met een alternatieve markt vol plaatselijke overtuigingen, levensfilosofieën, normen, waarden en andere koopwaar. Alles is te koop.

Een Dionysia anno 2017. Waarom ook niet?