Qalqalah قلقلة, NOA

Feminist School: Losing Ground

Trefwoorden: #Feminist School

koop tickets →

Losing Ground: On Disappeared Art Institutions And Their Ghosts

Waarom kleine kunsthuizen een verschil maken

Kleine, onafhankelijke kunstinstituten: het zijn niet te onderschatten spelers in een kunstveld dat zowel lokale als transnationale ontmoeting wil mogelijk maken. Als geen ander proberen ze de voorwaarden te herdenken waarin artistiek onderzoek en werk kan ontstaan. Veel van die initiatieven zien het licht, maar veel verdwijnen er ook. Wat blijft over van de ideeën, relaties en objecten die ze hebben voortgebracht?

Qalqalah قلقلة, een platform van redacteurs en curators, en NOA (Not Only Arabic), een performatief tijdschrift, onderzoeken op Almost Summer het na-leven van zulke onafhankelijke plekken. Hoe, waarom en voor wie kwamen ze tot stand? Welk soort kunstinstituut stonden ze voor of probeerden ze mogelijk te maken? Welke relatief genereerden ze, welke mythes brachten ze voor en last but not least: wie vertelt hun verhaal voort? In BUDA nemen de twee platforms je mee in hun onderzoeken.

Videoinstallatie | za 1.07 & zo 2.07 | 10:30-17:30 | gratis

Videoinstallatie gecureerd door Line Ajan en Salma Mochtari, met werken van Salim Bayri, Walid Raad, Ghita Skali en Emma Wolukau-Wanambwa.

WALID RAAD | Les Louvres. Sections 7, 1 and 17, 2019 | Single channel video, color, sound, 17:41 min | Video still | Courtesy of the artist & Sfeir-Semler Gallery Beirut/Hamburg

Voorstelling | za 1.07 | 17:30-17:55 | gratis

Een voorstelling van NOA magazine, met Lara Pigorsch, Yasmin Moalem en Mounira Al Solh. De voorstelling is gedeeltelijk en voorzichtig interactief.

Kunstenaars Lara Pigorsch en Yasmin Moalem ontmoetten elkaar in de performanceklas van Mounira Al Solh aan de School voor Schone Kunsten in Kassel. Daar experimenteerde Lara Pigorsch met vormen van samenwerking via lichamelijke sussende en in elkaar vervlochten gebaren; en Yasmin Moalem onderzocht recent korte gedichten, uitgesproken in meervoudige moedertalen, als een performatief gebaar.

In lijn met hun lichamelijk en verbaal werk gaan de twee een dialoog aan, geïnspireerd door de derde editie van NOA Magazine, over taal en vooroordelen. NOA #3, geïnitieerd door Mounira Al Solh, ontwikkelde zich rond de jaren waarin de kunstenaar een Nederlands inburgeringsexamen moest afleggen, tijdens een migratieproces dat minstens tien jaar duurde. Op die manier breidt de samenwerking tussen Lara en Yasmin zich uit tot het delen van een behoefte aan samenwerkingsruimtes die immateriële praktijken, zoals performances in de tijd, kunnen bevatten en toelaten. Door deze ruimtes uit te breiden naar verschillende contexten, zoals kunstscholen, kunstinstellingen, festivals en tijdelijke door kunstenaars gerunde ruimtes, fungeren ze als pop-up praktijken, waarbij ze voorzichtig institutionele settings binnendringen.

Collectief gesprek | zo 2.07 | 11:00-13:00 | pay what you can

Collectief gesprek met Azar Mahmoudian, Marnie Slater, Mounira Al Solh, Line Ajan en Virginie Bobin.

Tijdens dit gesprek zullen curator Azar Mahmoudian, kunstenaar Marnie Slater, kunstenaar Mounira Al Solh en curatoren Line Ajan en Virginie Bobin terugkomen op verschillende ervaringen met het opzetten, activeren, financieren, onderhouden, beschermen en sluiten van onafhankelijke projectruimtes en collectieven. Hoe zijn deze verschillende initiatieven vormgegeven, namelijk in reactie op de omringende politieke context? Wie vormden ze en hoe beïnvloedden ze het lichaam van hun leden? Tot wie wilden ze zich richten en hoe speelden ze in op de eisen van zichtbaarheid, efficiëntie en communicatie, of hoe weigerden ze die? Hoe kunnen we om ze rouwen als ze worden afgesloten? Hoe resoneren hun herinneringen met onze manieren van opereren in de kunsten en de affectieve banden die ermee verweven zijn?

De ‘Feminist School’ is deel van het Europees programma apap – FEMINIST FUTURES, een project dat medegefinancierd wordt door het Creative Europe Programme of the European Union.

Qalqalah قلقلة (FR/SY/MA/LB/NL) is een redactioneel en curatorieel platform, opgericht in 2018 in Frankrijk. Het is gewijd aan de productie, vertaling en circulatie van artistiek, theoretisch en literair onderzoek in drie talen: Frans, Arabisch en Engels.

Line Ajan is curator, schrijver en lid van Qalqalah قلقلة. Ze schrijft voor verschillende publicaties en draagt regelmatig bij aan Art Asia Pacific en aan Mediapart’s podcast L’esprit critique. Eerder werkte en cureerde ze tentoonstellingen en screeningsprogramma’s bij MCA Chicago, ArteEast, Imane Farès gallery en afterhours.

Virginie Bobin ontwikkelt samenwerkingsprojecten in de vorm van tentoonstellingen, publicaties, workshops, seminars, teksten, vertalingen of doorlopende gesprekken met kunstenaars, curatoren, onderzoekers en kunststudenten. Ze is medeoprichter van Qalqalah قلقلة en promovendus aan de Akademie der bildenden Künste (Wenen, 2018-2023).

Salma Mochtari is onderzoeker, curator en lid van Qalqalah قلقلة. Naast discursieve en redactionele programmering is haar curatoriële praktijk gebaseerd op vormen van collectieve productie door middel van workshops, vertaling of het schrijven van fictie. Als onderzoeker aan de kunstacademie van Clermont bestudeert ze wat de zwarte radicale tradities doen met de kunstenaars, curatoren en kunstbeoefenaars die ermee werken.

NOA (not only arabic) magazine is een tijdschrift in beperkte oplage, mede geïnitieerd door Mounira Al Solh. Het tijdschrift kan alleen worden bekeken op afspraak of door directe inschrijving, op specifieke of geheime locaties, zoals een hotelkamer of een bibliotheek.

Mounira Al Solh is een beeldend kunstenaar die video en video-installaties, schilderen en tekenen, borduren en performatieve gebaren omarmt. Narratie en het vertellen van verhalen zijn betrokken bij een voortdurende getuigenis van feministische kwesties, oorlogen, talen en moedertalen, migraties, en een constante zoektocht naar het zelf, als onderdeel van of in tegenstelling tot sociale en culturele verplichtingen en opgelegde contexten.

Marnie Slater (geboren in Aotearoa Nieuw-Zeeland) is een beeldend kunstenaar die in Brussel woont. Ze is co-curator van Buenos Tiempos, Int. en teamlid van Mothers & Daughters – A Lesbian* and Trans* Bar*. Marnie geeft momenteel les in het AdMa programma aan de St Lucas School of Art in Antwerpen, waar ze ook een jaar lang onderzoek doet naar procesinstrumenten voor queer, feministische en antiracistische collaboratieve kunst.

Azar Mahmoudian is onafhankelijk curator en docent. Ze leidt de zomerschool For a Summer Yet to Come in Teheran en omstreken. Haar andere pogingen met zelfgeorganiseerde ruimtes en studiebijeenkomsten omvatten de medeorganisatie van kaf (Teheran, 2010-2015) en de programma’s met meerdere delen, Staging a Change en Shifting Panoramas (Teheran en Berlijn, 2017-2020).

Yasmin Moalem is een Duits-Iraanse kunstenaar met een achtergrond in politieke wetenschappen en activisme. In haar kunst onderzoekt en analyseert ze politieke en individuele onderwerpen zoals sociaaleconomische correlaties, ervaringen als eerste generatie migrant in Duitsland en de relatie met haar innerlijke zelf.

Lara Pigorsch is choreograaf en beeldend kunstenaar. Na haar staatsopleiding tot hedendaags danseres studeerde ze kunst, muziek en mediastudies. Sinds 2020 studeert ze beeldende kunst aan de Kunsthochschule Kassel in de performanceklas. Ze werkte als choreograaf en danser op documenta 15 en haar werk Isolation werd bekroond op het Vibra Video Festival programma.