Losing Ground: On Disappeared Art Institutions And Their Ghosts
Waarom kleine kunsthuizen een verschil maken
Kleine, onafhankelijke kunstinstituten: het zijn niet te onderschatten spelers in een kunstveld dat zowel lokale als transnationale ontmoeting wil mogelijk maken. Als geen ander proberen ze de voorwaarden te herdenken waarin artistiek onderzoek en werk kan ontstaan. Veel van die initiatieven zien het licht, maar veel verdwijnen er ook. Wat blijft over van de ideeën, relaties en objecten die ze hebben voortgebracht?
Qalqalah قلقلة, een platform van redacteurs en curators, en NOA (Not Only Arabic), een performatief tijdschrift, onderzoeken op Almost Summer het na-leven van zulke onafhankelijke plekken. Hoe, waarom en voor wie kwamen ze tot stand? Welk soort kunstinstituut stonden ze voor of probeerden ze mogelijk te maken? Welke relatief genereerden ze, welke mythes brachten ze voor en last but not least: wie vertelt hun verhaal voort?
In BUDA nemen de twee platforms je mee in hun onderzoeken. Het programma bevat onder meer video, maar ook collectieve acties, in een tent ontworpen door kunstenaar Mounira Al Solh, die ook mede-oprichter is van NOA. Op zondag 2 juli (11 uur) vindt een panelgesprek plaats met enkele bevoorrechte getuigen van zulke kunstbroedplekken, met onder meer Marnie Slater, Line Ajan en Virginie Bobin.
De ‘Feminist School’ is deel van het Europees programma apap – FEMINIST FUTURES, een project dat medegefinancierd wordt door het Creative Europe Programme of the European Union.
Qalqalah قلقلة (FR/SY/MA/LB/NL) is een redactioneel en curatorieel platform, opgericht in 2018 in Frankrijk. Het is gewijd aan de productie, vertaling en circulatie van artistiek, theoretisch en literair onderzoek in drie talen: Frans, Arabisch en Engels.
Line Ajan is curator, schrijver en lid van Qalqalah قلقلة. Ze schrijft voor verschillende publicaties en draagt regelmatig bij aan Art Asia Pacific en aan Mediapart’s podcast L’esprit critique. Eerder werkte en cureerde ze tentoonstellingen en screeningsprogramma’s bij MCA Chicago, ArteEast, Imane Farès gallery en afterhours.
Virginie Bobin ontwikkelt samenwerkingsprojecten in de vorm van tentoonstellingen, publicaties, workshops, seminars, teksten, vertalingen of doorlopende gesprekken met kunstenaars, curatoren, onderzoekers en kunststudenten. Ze is medeoprichter van Qalqalah قلقلة en promovendus aan de Akademie der bildenden Künste (Wenen, 2018-2023).
Salma Mochtari is onderzoeker, curator en lid van Qalqalah قلقلة. Naast discursieve en redactionele programmering is haar curatoriële praktijk gebaseerd op vormen van collectieve productie door middel van workshops, vertaling of het schrijven van fictie. Als onderzoeker aan de kunstacademie van Clermont bestudeert ze wat de zwarte radicale tradities doen met de kunstenaars, curatoren en kunstbeoefenaars die ermee werken.
NOA (not only arabic) magazine is een tijdschrift in beperkte oplage, mede geïnitieerd door Mounira Al Solh. Het tijdschrift kan alleen worden bekeken op afspraak of door directe inschrijving, op specifieke of geheime locaties, zoals een hotelkamer of een bibliotheek.
Mounira Al Solh is een beeldend kunstenaar die video en video-installaties, schilderen en tekenen, borduren en performatieve gebaren omarmt. Narratie en het vertellen van verhalen zijn betrokken bij een voortdurende getuigenis van feministische kwesties, oorlogen, talen en moedertalen, migraties, en een constante zoektocht naar het zelf, als onderdeel van of in tegenstelling tot sociale en culturele verplichtingen en opgelegde contexten.
Marnie Slater (geboren in Aotearoa Nieuw-Zeeland) is een beeldend kunstenaar die in Brussel woont. Ze is co-curator van Buenos Tiempos, Int. en teamlid van Mothers & Daughters – A Lesbian* and Trans* Bar*. Marnie geeft momenteel les in het AdMa programma aan de St Lucas School of Art in Antwerpen, waar ze ook een jaar lang onderzoek doet naar procesinstrumenten voor queer, feministische en antiracistische collaboratieve kunst.
→
→
